Επανορθωτικές επεμβάσεις στο Σώμα

Τα τραύματα που προκύπτουν από τραυματισμούς ή ογκολογικές επεμβάσεις ποικίλουν σε μέγεθος και βαθμό δυσκολίας όσον αφορά την αποκατάσταση τους. Τα πιο απλά μπορούν να συρραφούν με τεχνικές που θα εξασφαλίσουν την καλύτερη δυνατή εμφάνιση των μετατραυματικών ουλών, ενώ για πιο μεγάλα και σύνθετα τραύματα η αποκατάσταση μπορεί να γίνει με ελεύθερους ή μισχωτούς κρημνούς. Μεταφορά μισχωτού κρημνού ονομάζεται η μεταφορά τμήματος του σώματος χωρίς αυτό να αποκοπεί από τα βασικά αγγεία που το τροφοδοτούν με τεχνικές παρασκευής,περιστροφής και προώθησης ενώ μεταφορά ελεύθερου κρημνού η μεταφορά στην θέση του ελλείματος ενός αλλού τμήματος του σώματος αποκοπτόμενο από τα βασικά αγγεία που το τροφοδοτούν και τα οποία στην συνέχεια θα επανενωθούν με άλλα αγγεία τις περιοχής του ελλείμματος με τεχνικές μικροχειρουργικής έτσι ώστε να επανακτήσουν την αιμάτωση τους. Η δότριες περιόχη για μισχωτούς κρημνούς είναι οι περιοχές δίπλα στο έλλειμμα, ενω για ελευθερους κρημνούς συνήθως χρησιμοποιούνται ιστοί από τον μηρό και την περιοχή της κοιλιάς. Πρόκειται για ιδιαίτερα απαιτητικές επεμβάσεις για τις οποίες χρειάζεται νοσηλεία λίγων ημερών λόγω της ανάγκης να παρακολουθείται η μετεγχειρητική εξέλιξη της επέμβασης στένα για κάποιες μέρες ενώ και η μετεγχειρητική παρακολούθηση είναι πιο απαιτητική με ειδικό πρωτόκολλό που πρέπει να ακολουθηθεί . Επίσης πέρα από τον συνηθισμένο προεγχειρητικό έλεγχο χρειαζεται να γίνουν και άλλες πιο εξειδικευμένες εξετάσεις.

Το διαβητικό πόδι αποτελεί ένα πολύ μεγάλο και συχνό πρόβλημα στην σημερινή κοινωνία. Το κάτω άκρο αποτελεί μιά από τις χαρακτηριστικές περιοχές εμφάνισης προβλημάτων λόγω του προβληματικού μεταβολισμού του σακχάρου στον οργανισμό. Κλειδί για την πρόληψη και την αποφυγή της δραματικής εξέληξης είναι η καλή συνεργασία ενδοκρινολόγου και χειρουργού που ειδικεύεται στην αντιμετώπιση διαβητικών ελκών. Επίσης μεγάλης σημασίας είναι η σωστή αντιμετώπιση των ελκών αυτών στα πολύ αρχικά τους στάδια από ειδικό ιατρό. Υπάρχουν πολλά θεραπευτικά πρωτόκολλά, ειδικά επιθέματα, αλλά και απλές χειρουργικές τεχνικές που είναι πολύ βοηθητικές στην σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού. Τέλος πιο πολύπλοκες επεμβάσεις με κρημνούς μπορούν να αντιμετωπίσουν τα μεγάλα έλκη που παρουσιάζουν προβληματική και αργή επούλωση

Το λεμφοίδημα είναι η κλινική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από προοδευτική μόνιμη διόγκωση στα άκρα (τα χέρια και / ή τα πόδια). Το πρόβλημα αυτό εμφανίζεται όταν διακόπτεται η φυσιολογική λεμφική παροχή του άνω ή του κάτω άκρου με αποτέλεσμα την προοδευτική συσσώρευση του λεμφικού υγρού και την ανάλογη διόγκωση του άκρου. Η αιτιολογία μπορεί να είναι συγγενούς αιτιολογίας κατά την οποία το λεμφικό δίκτυο δεν λειτουργεί καθόλου ή υπολειτουργεί σε κάποιο βαθμό ή τραυματικής/μετεγχειρητικής αιτιολογίας κατά τα οποία λεμφαγγεία έχουν τραυματιστεί σε σοβαρό βαθμό ή οι λεμφαδένες έχουν αφαιρεθεί χειρουργικά λόγω μεταστατικής νόσου. Επίσης και η θεραπευτική ακτινοθεραπεία συμβάλλει λόγω ίνωσης που προκαλεί στα λεμφαγγεία συμβάλλει στην εμφάνιση αυτού του προβλήματος. Εκτός από την προοδευτική διόγκωση του άκρου η οποία μπορεί να μην εμφανιστεί άμεσα αλλά πολλούς μήνες αργότερα μπορεί να εμφανιστούν και άλλα συμπτώματα με την πάροδο του χρόνου τα οποία έχουν και αυτά την τάση να επιδεινώνονται. Τέτοια είναι η ίνωση και σκλήρυνση του δέρματος, η εμφάνιση πόνου στο άκρο, η συσσώρευση λίπους και οι επαναλαμβανόμενοι κύκλοι φλεγμονών και λοιμώξεων. Θεραπευτικα συντηρητικά το λεμφοίδημα αντιμετωπίζεται με οδηγίες ανύψωσης του άκρου, περιποίηση του δέρματος και χρήση ελαστικών καλτσών και ειδικών συσκευών συμπίεσης. Στις περιπτώσεις που η συντηρητική θεραπεία δεν είναι αρκετή τότε ανάλογα με την αιτιολογία του λεμφοιδήματος υπαρχουν δύο διαφορετικές επεμβάσεις που μπορούν να βοηθήσουν. Η πρώτη επέμβαση είναι η αναστόμωση των λεμφαγγείων στο σημείο που αυτά είναι ακόμα ενεργά σε μικρες φλέβες τις περιοχής με τεχνικές υπέρμικροχειρουργικής (λεμφοφλεβική παράκαμψη) και η δεύτερη σε περίπτωση μη λειτουργικών λεμφαγγείων η μεταφορά ελεύθερου κρημνού λεμφαδένων στην περιοχή. Ο κρημνός αυτός έχει την δυνατότητα να απορροφά την λέμφο σαν σφουγγάρι και στην συνέχεια να την μεταφέρει στην φλεβική κυκλοφορία. Τα χειρουργεία αυτά ανήκουν στην κατηγορία της supermicrosurgery και λόγω του πολύ μικρού μεγέθους των λεμφαγγείων είναι πολύ απαιτητικά από πλευράς χειρουργικής τεχνικής και χειρουργικών χειρισμών.

1.Σπίλοι 2.Κύστεις 3.Λιπώματα 4.Προκαρκινωματώδεις επεμβάσεις 5.Καρκίνος δέρματος 6.Κακόηθες Μελάνωμα Μικρές αλλοιώσεις στο σώμα αφαιρούνται με λέιζερ, ηλεκροκαυτηρίαση ή χειρουργική αφαίρεση. Πρόκειται για απλές επεμβάσεις που γίνονται συνήθως με τοπική αναισθησία παρόλα αυτά η σωστή χειρουργική τεχνική θα εξασφαλίσει την πλήρη αφαίρεση της αλλοίωσης και την καλύτερη δυνατή εμφάνιση της μετεγχειρητικής ουλής. Οι μικρές καλόηθεις βλάβες συνήθως αφαιρούνται με λέιζερ ή ηλεκτροκαυτηρίαση. Η χειρουργική αφαίρεση συνίσταται σε περιπτώσεις ύποπτων για κακοήθεια αλλοιώσεων ή σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση το αφαιρεθέν τμήμα χρειάζεται να σταλεί για βιοψία. Για την επανασυρραφή θα ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την καλύτερη δυνατή εμφάνηση της μετεγχειρητικής ουλής ( καλή χειρουργική τεχνική, λεπτές ραφές, ειδικές κρέμες, προληπτικές οδηγίες, και εαν χρειαστεί θεραπεία με ειδικό λέιζερ) Σε περίπτωση αφαίρεσης μεγαλύτερων αλλοιώσεων στο σώμα και όταν το έλλειμα που δημιουργείται δέν μπορεί λόγω του μεγέθους να αποκατασταθει με απλή συρραφή η αποκατάσταση μπορεί να γίνει με ειδικούς τοπικούς κρημνούς ή με αυτομεταμόσχευση δέρματος. Όσον αφορά τον καρκίνο του δέρματος εκτός μελανώματος στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι αρκετή η πλήρης αφαίρεση του όγκου με μικρή ποσότητα υγιούς ιστού γύρω του. Το κακόηθες μελάνωμα το οποίο αποτελεί και την πιο επιθετική μορφή καρκίνου του δέρματος έχει πιο πολύπλοκη θεραπευτική αντιμετώπιση. Έκτος από τις πολύ πρώιμες μορφές θα χρειαστει πλήρης απεικονιστικος έλεγχος και μια σειρά από προεγχειρητικές εξετάσεις. Χειρουργικά ενδείκνυται ευρεία εκτομή του όγκου με μεγάλη ποσότητα υγιούς ιστού γύρω του ( η ποσότητα διαφέρει απο 0,5 μεχρι 2 εκατοστά αναλογα με το βάθος του μελανώματος). Επίσης στις περισσότερες των περιπτώσεων χρείαζεται να γίνει και έλεγχος των λεμφαδένων που είναι υπευθυνοι για την περιοχή του όγκου. Αυτή συνίσταται στην αφαίρεση ενός ή περισσότερων λεμφαδένων ( αυτού/ων στους οποίους φτάνει πρώτα η λέμφος απο την θέση του όγκου) και σε περίπτωση που βρεθεί προσβεβλημένος και των υπόλοιπων λεμφάδενων της περιοχής. Το χειρουργικό τραύμα ανάλογα με το μέγεθος θα αποκατασταθεί με την κατάλληλότερη τεχνική. Τέλος με την αξιολόγηση όλων των ευρημάτων προεγχειρητικά αλλά και απο την ιστολογική μελέτη του όγκου θα προταθεί σε συνεργασία με κάποιο ογκολογικό κέντρο συμπληρωματικά η ενδεικνυόμενη μετεγχειρητική θεραπεία.